13 (X) පංති කාමරය තුළදී.... ..:| මතක වස්තුව |:.. "කල්පිතය යථාර්තයට ගැළපවීම....."

පිංතූරෙ බාගත්තු තැන නම් හරියට මතක නෑ

               අනේ මංද.. ගොඩාක් කාලෙකට පස්සෙ ආයෙත් ආර්ට් එකේ බිල්ඩිමට නගින පළවෙනි පඩිය ළඟදි මගෙ හිත ඔක්කොටම කලින් නැවතුනා.. 

මේ පඩිපෙල,  මේ ශාලාව මගේ ජීවිතයට කොයි තරම් හුරුපුරුදු වුනත් සෑහෙන කාලෙකට පස්සෙ, ඒ කියන්නෙ මයෙ හිතේ සති හතර පහකට විතර පස්සෙ ආපු නිසාද කොහෙද ; මට හරි අමුත්තක් දැනුන... ශිෂ්‍ය නායකයො පිරිල ශිෂ්‍යයින් පරීක්ෂා කරන ගේට්ටුව ලඟදි කක්කුට්ට මගෙ දිහා වැරැද්දක් අල්ලන්න වගේ බලාගෙන ඉද්දි වත් මට ඒකෙ කිසි අමුත්තක් දැනුනෙ නෑ...  …

                  ඊට පස්සෙ අපේ බි.සී. සර් ලඟට ඇවිත්," උඩට යන්න අදහසක් නෑ වගේ" කියල මගෙ පිටට තට්ටු කරනකම්ම මම මොනවදෝ කල්පනා කර කර හිටිය කියලයි පවනි නම් කීවෙ.. කලා අංශෙ ඇතුලෙ හමන හුළඟෙත් මොකක්දෝ වෙනසක් තියෙනව වගේ. එදා වාර විභාගෙ ලියද්දී ආව වගේ බෝ ගහේ ඉඳල ආදරණීය සීතල සුළඟ අද මාව හොයාගෙන ආවෙ නෑ.... මම හිතන්නෙ ඒකයි මට දැණුන වෙනස......

                    අම්මගෙ තනපුඩුවෙ එල්ලිලා කිරිබොන වසුපැටියෙක්ගෙ බෙල්ලෙ බැඳපු සීනුව නාද වෙන වෙලාවට ඇහෙන විදියෙ හඬක් මගෙ සවන් පත්ලටම කිඳාබහින්න වැඩි වෙලාවක් ගත උනේ නෑ. ඒ නාදෙ මගේ කර්ණශංඛයටදරන්න බැරි තරම් උන වෙලාවෙදි මගෙ සිතේ ඒකාග්‍රතාවය නැති වෙලා මට මොකක්දෝ වුනා... පවනි නම් කියන්නෙ ඒ වෙලාවෙ පංතියෙ හිටපු කොල්ලො ටික හිනා වුනේ මම ලේන්සුව අතේ ඔතන් ඒකෙ කෙළවරක් හප හපා ඉන්නව දැකල යි කියල... මන්ද.. මට ඒව මතක නෑ. :)

මම සාමාන්‍යයෙන් ඉස්කෝලෙ යනකොට ලේන්සු දෙකක් අරන් යනව... එකක් සාමාන්‍ය පාවිච්චියට.. අනික ඉඳගන්නකොට පුටුවට එළන්න... මම කැමති උනේ නෑ ඉස්කෝලෙ ඇරිල දූවිලි නාගෙන පිස්සෙක් වගේ යන්න.... මට යන්න තිබුනෙත් ප්‍රදේශයෙ ප්‍රධාන බාලිකා පාසලක් ලඟින් නෙ.. ;)  ඉතින් සුදු දිග කලිසමෙ වටිනාකම ගෙදරට යනකම්ම රැකගන්න මම සෑහෙන මහන්සි උනා ඒ කාලෙ... ;) ඉතින් වැඩිපුරම ඉන්නෙ ඒ ලේන්සුව අතේ ඔතාගෙන තමයි...

ඔන්න ආයෙමත් අවුට් ඔෆ් ටොපික්... :-D

                මගෙ වෙලාවද අවේලාවද කියන්න දන්නෙ නෑ, ඒත් තර්ක ශාස්ත්‍රය උගන්වන ගුරුතුමියයි සිංහල ගුරුතුමියයි අද පාසල් ඇවිත් තිබුනෙ නෑ... නැවතත් කලා අංශයෙ හොඳම පංතියක දකුණු පැත්තෙ තුන්වෙනි පේලියෙ මම තනියම ඉඳගෙන හිටිය... මගෙ සෙට් එකම මට පිටිපස්සෙ පේලියෙ..

                කවුළුවෙ කම්බි අතරින්, ඈත පිට්ටනියත් ළඟම තිබ්බ අඹ ගහත් අතර දුර වෙනස නට එච්චරම දැණුනෙ නෑ. ඒ අඹ ගහට මම කී පාරක් නැගල තියෙනවද කියලවත් මට මතක නෑ.. ඒ තරම් මම අඹ කඩල ඇති ඉස්කෝලෙ හවස හිටපු දවස් වල.. එතකොටම ආයෙ ඔලුවට පොල්ලෙන් ගැහුව වගේ ඇරිසෝන අහනව " උඹ දැන්ම ෆේස්බුක් එන්නෙ නැද්ද කියල... හීන ලෝකෙන් පොඩ්ඩක් මිදිල අපි ෆේස්බුක් එකේ පැය ගානක් ෆෝන් වලින් මරා......ගත්ත. :)

                ඉස්කෝලෙ ඇරිල නැහැ තවම... ආයෙමත් මට සුභය ව මතක් උනා... ඉතින් මම ඇරිසෝනවත් 10.30ට ඉස්කෝලෙ ගේට්ටුවෙන් එළියට දාල මම ආයෙ පොත් ටිකත් අරන් ඡායාරූප සංගම් කාමරේට ආව....

                ප.ලි. - මම ඉස්කෝලෙ යනකොට පොත් ටික අතේ ගෙනිච්චෙ.... බත් එකක් ගෙනිච්චත් ඒක අපේ ගෙවල් ලඟ ඉඳල ඉස්කෝලෙට එන වෙන බුවෙක්ගෙ බෑග් එකට දාල තමයි මම "පාසල් සේවය" බස් එකට නගින්නෙ...  Art එකේදි ආයෙ බත් එක අරන් අපේ රූම් එකෙන් තියනව....