වළාකුළු.... ..:| මතක වස්තුව |:.. "කල්පිතය යථාර්තයට ගැළපවීම....."

පාවෙලා යන වළාකුළු.. නිහඬයි..... නිහතමානියි... ඒ නිහඬ බව, චාම් බව... හරි පුදුමයි නේද? නුවර වැව හිඳිච්ච සීතල හවසක වැව් පිට්ටනියට වෙලා එයා දිහා බලන් ඉන්නකොට එයා එයාගෙ මූණ, එයාගෙ සිනිදු පුළුන් වලින් ගෙත්තම් කරල පෙන්නනවාදෝ යි කියලත් හිතෙනව......

     ඒ නිහඬ නිහතමානී බව දැක්කම එයා බොහොම දරුණු දේවල් කරල හිතන්නවත් පුලුවන්ද?

          වෙලාවකට අපිත් එක්ක තරහ වෙලා යාලුවොත් එක්ක ඈතට යනව.... වෙලාවකට තරහින් මූණ කලු කරගෙන ගින්දර විසි කර කර කෑ.... ගහනව.... ඒත්..
ඒත් තවත් වෙලාවකට අපිට එයාව අත්‍යවශ්‍යයි කියල එයාට හිතුන වෙලාවට ගොඩක් දුක හිහිල එයාට ඒ දුක දරාගන්න බැරුව යනව......
          අන්න එහෙම වෙලාවකට එයාගෙ ඇහෙන් වැටෙන කඳුලු වලින් අපිව ජීවත් කරවන්න එයා උත්සාහ කරනව....
ඒත්....