එයාගෙයි මගෙයි අතර දුර... ..:| මතක වස්තුව |:.. "කල්පිතය යථාර්තයට ගැළපවීම....."

                      2010.07.27
පාඩම් කරන්ටය කියල සෙට් වුන දවසක.   

                        මගේ පවනිත් ආගිය අතක් නෑ.ඇරිසෝනත් මගේ ඇඳට වෙලා ඉඳගෙන බරටම එෆ්.බී. ලොග් වෙලා. සුපුරුදු විදියටම ඉස්සර මගෙ හිතේ අදහස් මවපු තැඹිලි ගහ මගේ කාමරේ ජනේලෙන් පේනව. ඊට එහායින් තියෙන මම චූටි කාලෙ සෙල්ලම් ගේ හදපු අම්ම ලස්සනට වවපු (තල් ජාතියක්) තල් ගහත් හමන සුළඟ කෙරෙහි හැඟීමක් දැනීමක් නෑ වගේ ඊළඟ වැහි දවසෙ අකුණු සැර වැදිල තමන් මිය යන දිනය එනතුරු බලාගෙන ඉන්න හැටි මට පේනව.

                          මම චූටි කාලෙ එයාගෙ තල් අතු අම්ම විසි කරල තිබුන රෙදි පටි වලින් ගැට ගහල වැස්සට තෙමෙන්නෙ නැති වෙන්න සෙල්ලම් ගෙවල් හදපු හැටි මට මැවිල පේනව. මගෙ පොත්, පැන්සල්, ලේන්සු ඔක්කොම එතනින් තියාගෙන මහ වැහි වෙලාවක මම හිටපු හැටි, ඒ චූටි කාලෙ හිතේ කිසිම කහටක් නැතුව සතුටු වුණ හැටි මගෙ මතකෙට එනව. එකපාරට වැටුණු අත්තක් නිසා ඒ වැස්සෙ මගෙ සෙල්ලම් ගේ කැඩිල මගෙ පොත් එහෙම තෙමෙන්න ගත්තම අම්ම බැනපු හැටි,  ඊට පස්සෙ වැස්සෙ තෙමීගෙන ඒව අරගෙන ගෙට දුවගෙන ආපු හැටි එදා වගෙම තවමත් මතකයි මට.  මට නොදැනිම මගේ ඇහෙන් කඳුළු බින්දුවක් වැටුන හැටි.... සමාවෙන්න ඕනෙ. ඒක නම් වුණේ එදා නෙමෙයි.. මේක ලියන වෙලාවෙ.

                            මම එයාට ගොඩක් ආදරේ කළත් එයා මට එහෙම ආදරේ කලේ නෑ. එයාගෙ හැම අත්තකම කටු තිබුණ. එයා ඒ කටු වලින් ලෝකෙට රළු විදියට මුහුණ දුන්න කියලයි මට නම් හිතෙන්නෙ. අනේ ඒ කටු ඇනගෙන මම කී පාරක් නම් තුවාල කරගෙන තියෙනවද?  ..... මම චූටි කාලෙ එයා මාත් එක්කමයි උස ගියෙ. ඒත්....

                   එයා ඊට පස්සෙ මගෙ ලෝකෙන් ටිකින් ටික ඈත් වුණා. ඒත් ඒ කාලෙ එයා ටිකින් ටික මගෙ ලෝකෙන් ඈත් වුණාද මම ටිකින් ටික එයාව මගෙ ලෝකෙන් ඈත් කලා ද  කියන එක තවමත් රහසක්. නොදැනීම වසර ගණනාවක් ගත වෙලා ගියා. මගේ මතකෙනුත් ටිකින් ටික මැකිල ගියා........

                   ඒත් අද මම ඒ මතකය නැවත ආවර්ජනය කරනව. දැන් මට පේනව අපි දෙන්න කොයි තරම් දුරස් වෙලාද කියල. ඒ කාලෙ අපි දෙන්නම වැඩුනෙ එකට. ඒත් දැන් එයා මම වගේ පස් හය ගුණයක් පරිණතයි. මම මගේ තරුණ වියට එළැඹිලා. එයා එයාගෙ සැඳෑ සමය ගත කරනව. ඇත්තට මේ ලෝකෙ කොයිතරම් පුදුමාකාර ද? එක් කෙනෙක් තමන් සතුටින්ම ගත කරන කාලෙ පහු කරනකොට තවත් කෙනෙක් එයාගෙ දුක්ඛජනකම පරිච්ඡේදය ගත කරනව. අනේ... තවත් මේක දරාගන්න බෑ මට පවනිත් මයෙ ළඟ නැති නිසා.... මට දැනෙනව දැන් ලිවුව හොඳටම ඇති කියල....

            මේ පහලින් තියෙන.. එක පාර දැකපුවම කිසිම විශේෂත්වයක් නොපෙනෙන උසම උස ගහ ගැන තමයි මම මගේ මෙච්චර වටින කාලය ගෙවාගෙන මේ පෝස්ට් එක ලිවුවෙ.....

 

කිසිදු සිදුවීමක් මනඃකල්පිත නැත. නම් ගම් සියල්ලද සත්‍ය ය.